اختلالات جنسی پس از بارداری چیست ؟

سلامت جنسی زنان بخش حیاتی و مهمی از زندگی در هر سنی است و تحت تأثیر عوامل بسیاری قرار می گیرد. به ویژه، بارداری و زایمان تغییرات بیولوژیکی، روانی و اجتماعی را به همراه دارد که ممکن است سلامت جنسی را تغییر دهد. 2،3 شواهدی وجود دارد که جنسیت عملکرد در دوران بارداری کاهش می یابد و در طول دوره پس از زایمان به سطح اولیه خود باز نمی گردد. این تا حدی به تغییرات در تصویر بدن، کمبود خواب، تنش، و استرس و شکایات ادراری نسبت داده می شود. 4، 5، 6، 7 با وجود تأثیر قابل توجه بر زندگی، عملکرد جنسی زنان پس از زایمان اغلب توسط مراقبت های بهداشتی نادیده گرفته می شود. در تمام زمینه های جنسی پس از زایمان بدتر شدن قابل توجهی وجود دارد، مانند دیسپارونی، عدم روانکاری واژن، مشکل در رسیدن به ارگاسم، خونریزی واژن یا تحریک بعد از رابطه جنسی، و از دست دادن میل جنسی.6،7 مطالعات نشان داده اند که 89% زنان در عرض 6 ماه پس از زایمان فعالیت جنسی خود را از سر می گیرند.

میزان شیوع اختلال عملکرد جنسی از 41% تا 83% در 2-3 ماه پس از زایمان متفاوت است. زنان به طور قابل توجهی سطوح پایین تری از لذت جنسی و رضایت عاطفی دارند. 9 شیوع بالای اختلالات جنسی پس از زایمان به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی تأثیر می گذارد. 10 اختلال در عملکرد جنسی پس از زایمان بسیار شایع است و تأثیر منفی آن بر کیفیت زندگی بر نیاز به درک پارامترهایی که باعث این اختلال می شوند تأکید می کند. این بررسی تأثیر عوامل زایمان و پس از زایمان را بر عملکرد جنسی پس از زایمان بررسی می کند.

زایمان

زایمان خود به خود و زایمان کمکی واژینال هر دو با آسیب کوتاه مدت به پرینه و تغییرات طولانی مدت در کف لگن همراه هستند. بسیاری از مطالعات تلاش کرده اند به این سوال پاسخ دهند: آیا این تغییرات بر عملکرد جنسی تأثیر می گذارد؟ یافته ها کاملاً بحث برانگیز هستند. تعداد کمی از مطالعات ضعیف ارتباط بین زایمان واژینال و اختلال عملکرد جنسی را نشان داده اند.11،208 زن را در 2 سال پس از زایمان ارزیابی کردند و شیوع دیسپارونی، افسردگی ذهنی، رضایت جنسی را ثبت کردند. ، بی اختیاری ادرار، بی اختیاری مدفوع و بی اختیاری گاز معده. این آمار با نحوه تحویل همبستگی داشت. با کمک پرسشنامه های اصلی مربوط به بی اختیاری ادرار، بی اختیاری مدفوع، بی اختیاری گاز معده، دیسپارونی، افسردگی ذهنی و رضایت جنسی، گریفیث و همکاران کاهش قابل توجهی را در نمرات رضایت جنسی در زنانی که تحت زایمان طبیعی قرار گرفتند در مقایسه با زنانی که تحت زایمان طبیعی قرار گرفتند، نشان دادند. سزارین انتخابی با پیگیری 2 ساله. همچنین افزایش قابل توجهی در شیوع بی اختیاری ادرار، بی اختیاری گاز معده، دیسپارونی و افسردگی ذهنی در زنانی که تحت زایمان طبیعی واژینال قرار گرفتند در مقایسه با زنانی که تحت زایمان سزارین قرار گرفتند، مشاهده شد.

سزارین انتخابی، ارزیابی عملکرد جنسی توسط یک پرسشنامه معتبر گزارش شده توسط خود، شاخص عملکرد جنسی زنان  میزان دیسپارونی بیماران در 3 ماه پس از زایمان در کسانی که تحت زایمان طبیعی قرار گرفته بودند بیشتر بود (45.3% در مقابل 11.9%؛ P <.001). مقایسه وضعیت آنها در سه ماهه سوم درست قبل از زایمان با استفاده از سوابق مامایی و وضعیت آنها 6 ماه پس از زایمان با استفاده از نظرسنجی پستی. در مقایسه با دوره بارداری، مشکلات درد، عدم روانکاری واژن و کاهش میل جنسی در 3 ماه اول پس از زایمان به طور قابل توجهی افزایش یافت. این مشکلات تا 6 ماه کاهش یافت اما به سطح قبل از بارداری نرسید.5 مطالعه به این نتیجه رسید که دیسپارونی در 3 ماه اول دوره پس از زایمان به طور قابل توجهی با کمک زایمان واژینال مرتبط بود. اما در 6 ماهگی تفاوت معنی داری وجود نداشت.